Juraś Bušlakoŭ: urehulavańnie łacinkavaj artahrafii
Juraś Bušlakoŭ: — Realnaść takaja, što biełaruskaja litaraturnaja mova ŭ śviadomaści miljonaŭ pryviazanaja da kirylicy. Heta pieršaje. A pa-druhoje, ja ŭsio ž taki liču, što niemałavažna pry ŭsich takich razmovach brać pad uvahu vytoki biełaruskaj piśmovaj tradycyi...
— Nu, łacinka taksama... Tak, heta biełaruskaja hrafika, ale paźniejšaja. I dla taho kab mova pašyrałasia, jana pavinna być, niesumnienna — aprača ŭsich inšych pieradumovaŭ, mieć adpaviedny status, być zapatrabavanaj ihd., dziaržava pavinna zabiaśpiečyć peŭnaje jaje funkcyjanavańnie ihd. — pry ŭsim pry hetym u jaje buduć bolšyja šancy na adnaŭleńnie svaich niejkich pazycyjaŭ u hramadztvie, kali jana budzie praściejšaja dla zasvajeńnia. Dyk vot u vypadku z łacinizacyjaj my ŭskładniajem zasvajeńnie dla ludziej kiryličnaj kultury, skažam tak. Chutčej ciažej, kali heta, znoŭ-taki trazhladać u kaardynatach siońniašniaha dnia.
— Kali my siońnia dajem, jak ty kažaš, „bolš straŭnuju” versiju biełaruskaj movy — kiryličnuju — my časta idziem na značnaje spraščeńnie bahaćcia formaŭ biełaruskaj movy. U tym liku łacinkavyja tvory: toje, što pisałasia łacinkaj i vydavałasia časta łacinkaj my siońnia dajem kirylicaj...
— Bačyš, my to havorym, ale pry hetym my časam možam łavić siabie na dumcy, što našaja łacinka da kanca nie ŭrehulavanaja. Našaje łacinkavaje piśmo... Nam by z hetym razabracca! Tady ci zachočam my prapanavać u škoły Bahuševiča ci tam chaj sabie Dunina-Marcinkieviča ŭ toj versii łacinskaj hrafiki, łacinskaha alfabetu, u jakoj hetyja tvory byli napisanyja? Siońniašniaja našaja lacinka — jana kryšku roźnicca. Pieradusim dla hetaha nam treba troški ćviardziej, hłybiej vyznačycca ź biełaruskaj łacinkaj i jaje normami. Tamu vot na paradku dnia mahčyma (ja tak usio ž dumaju, što heta daloka nia samaja važnaja zadača), što siarod zadač — urehulavańnie biełaruskaj łacinkavaj artahrafii.
@
- 0 comments