Lacinka – Lacinka jak skladovaja častka bielaruskaj movy i kuĺtury

Siońnia mnie spadar Aleś Mickievič padaravaŭ adzin niepadziciačy rulezny słoŭnik, jaki nazyvajecca «Krajovy Słoŭnik Łahojščyny». Pa sutnaści, heta biełaruski tłumačalny słoŭnik. Viadoma, ja tamu pišu ŭ hetaje kamjunieci, što słoŭnik całkam napisany lubaj našym vačam łacinkaj. Pryčym nie aby jak, a dobrym fantom, dobra aformleny, i maje ažno 172 staronki. Akramia tłumačeńnia tam padajucco prykłady słoŭ i roznyja formy.

Što da pravapisu, to tam nazirajecca mienavita taja łacinka, jakoj siońnia lubiać pisać. Našyja litary ŭ, g tam jość dzie im być naležyć. Što cikava, u słoŭniku niama artykuła na litaru «i» — usie słovy na kiryličnuju «і» tam — na j.

Ale samaje piesdataje, heta voś što. Ideja nastolki prostaja, što ja nie razumieju, jak ja da jaje raniej nie dadumaŭsia. Jak by vy napisali «ніадкуль» łacinkaj, kab jano nie čytałasia jak «нядкуль»? Tam prapanujecca varyjant — «ni’adkul». Aryginalna. Voś jak.

Słoŭnik vydadzieny ŭ 1970 hodzie vydańniem «Zaranka», New York, aŭtar — Adam Varłyha.

Vo raniej emigracyja była! Słoniki vydavali, spravaj zajmalisia. A siońnia vo taja moładź pryjdzie, z Paźniakom sfatagrafujecca, a jak palityku atymaje — i śłed hetych zasrancaŭ prapadaje. Adrazu Rašynami stanoviacca.